Ja mam odmienne zdanie na temat książki i filmu. Film bardzo mi się podobał, urzekł mnie ciepłem, humorem oraz pozytywną energią. Zakończenie trochę naciągane, ale nic nie jest idealne :P Co do książki, to miałam okazję po nią sięgnąć, już po obejrzeniu filmu i powiem szczerze, że nie skończyłam jej czytać, co zdarza mi się bardzo rzadko.Może to wina tłumaczenia, nie wiem. Historia opisana w książce różni się od tej filmowej: narratorka kupuje dom w Toskanii razem z mężem, z którym raczej nie ma zamiaru się rozwieść. Ogólnie jest to pamiętnik połączony z książką kucharską, zeszytem do nauki włoskiego oraz całą masą zapisków z różnych dziedzin życia. Nie przekonuje mnie taki typ narracji i odłożyłam książkę, ponieważ była mało wciągająca i moim zdaniem nudna.

A moim zdaniem książka jest o wiele lepsza od filmu (choć film mi sie podobał). Film jest typowo amerykański (troche banalny?), a epizod romansu z Marcellem jest troche niesmaczny i nie na miejscu. Film , moim zdaniem, nie oddaje istoty książki - smaków i zapachów Toskanii i jej kuchni. Czytając książkę ma się wrażenie, że wręcz czuje się zapach i smak wina i potraw, które opisuje autorka. Myślę, że w tą książkę trzeba się wczytać - bo nie jest ona z tych, które czyta się jednym tchem, ale delektuje się nimi. Może się wydawać nudna, bo przecież mówi o zwykłym życiu, ale właśnie w tym tkwi jej siła - autorka pisze o delektowaniu się życiem we Włoszech, które wygląda zupełnie inaczej niż w Ameryce. Szczególnie polecam na szare i zimne jesienne dni.